Życie ze stwardnieniem rozsianym
Adaptacja osób dotkniętych chorobą do życia małżeńskiego, zawodowego i społecznego

Każda choroba nosi znamiona sytuacji trudnej. Pozbawia osobę możliwości naturalnego zaspokajania swoich potrzeb. Niejednokrotnie zmusza do reorganizacji dotychczasowego sposobu postrzegania siebie, życia, planów, celów, jakie sobie stawia. Stwardnienie rozsiane jest jednak chorobą szczególną. Jej specyfika wiąże się przede wszystkim z postępującym, nieodwracalnym charakterem, nieprzewidywalnym dla dotkniętej nią osoby przebiegiem oraz często nieswoistymi objawami. Rozpowszechnione są przekonania, że diagnoza stwardnienia rozsianego brzmi jak wyrok skazujący na niepełnosprawność, całkowitą zależność od innych osób, uwięzienie we własnym mieszkaniu (często na górnych piętrach bloków bez windy). Te i inne czynniki kreują trudną sytuację osób chorych na stwardnienie rozsiane. Jak sobie z nią radzą? Czy potrafią przystosować się do życia ze stwardnieniem rozsianym? Jak funkcjonują w małżeństwie, rodzinie, życiu towarzyskim i zawodowym? Celem niniejszej publikacji jest udzielenie odpowiedzi na te pytania.