Korespondencja Romana Witolda Ingardena z Władysławem Tatarkiewiczem

Na kartach pożółkłego papieru ujawnia się wypracowana przez lata zażyłość filozoficzna oraz relacje przyjacielskie łączące obu myslicieli.Przeczy to tezie,jakoby istniał między nimi jakiś dystans.Listy obu filozofów pokazują,że pozostawali oni ze sobą nie tylko w poprawnych stosunkach,lecz łączyły ich zażyłe relacje przyjacielskie,utrwalane podczas wzajemnych odwiedzin,uroczystości,wyjazdów i konferencji naukowych.Tatarkiewicz okazał się dla Ingardena istotnym wsparciem na polu działalności filozoficznej.Połaczyła ich wspólna pasja do piękna i wzniosłości,wyrażająca się w zainteresowaniach estetycznych.W komunistycznej Polsce obaj dzielili ten sam los banitów,prześladowanych za szerzenie wrogich marksistom poglądów oraz rzekomą deprawację młodzieży akademickiej.