Niska samoocena u dzieci.
Praktyczny poradnik dla specjalistów i rodziców

Ludzie, którzy potrzebują najwięcej akceptacji, dostają jej najmniej, a ludzie, którzy potrzebują najmniej akceptacji, dostają jej najwięcej.
Wayne W. Dyer

Dzieci powinny wzrastać w miłości, w poczuciu, że są akceptowane i szanowane, że są wyjątkowe takie, jakie są. Zapewnienie przez rodziców odpowiednich wzorców zachowań oraz wsparcia, konieczne jest do utrwalenia pozytywnych postaw. To daje im siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami, stabilne poczucie własnej wartości.

Dzieci z niską samooceną, czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż mają poczucie, że nie są „wystarczająco dobre”, są samokrytyczne, nieustannie spodziewają się kolejnych porażek lub rozczarowań.

Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się odczuć, że są niechciane lub niepotrzebne - rozwijają w sobie szereg toksycznych, destrukcyjnych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic lepszego lub gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe. Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą być też bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.