Organista
Szekspir, przeklęta wyspa i legendarne rękopisy

Norweski pisarz Erlend Loe przez pewien czas pracował - z racji przygotowania zawodowego - jako konsultant filmowy, tj. opiniował do wsparcia finansowego zgłaszane projekty filmów. Pewnego dnia przedstawił mu swój projekt Petter Amundsen, z zawodu organista w jednym z kościołów w Oslo. Erlend Loe nie był przekonany do pomysłu, dał się jednak namówić na wysłuchanie historii, która doprowadziła tego dziwnego człowieka na próg jego gabinetu. Petter Amundsen dość okrężną drogą zainteresował się swego czasu szyfrowaniem informacji (a było to jeszcze przed ukazaniem się bestsellera Dana Browna) i postanowił, wiedziony pewnymi wskazówkami, sprawdzić, na ile prawdopodobna jest teza, że pod postacią słynnego dramatopisarza epoki elżbietańskiej Williama Shakespeare?a kryje się Francis Bacon. Uderzyło go mianowicie odkrycie, że nie istnieją manuskrypty szekspirowskich sztuk i sonetów, a jedynie ich pierwodruki, tzw. primo folio. W cyklu czternastu spotkań z Erlendem Loem przedstawił więc swoje znaleziska i tok rozumowania, które w rezultacie kazały mu twierdzić, że na wyspie Oak u wybrzeży Nowej Szkocji w latach 20-tych XVII wieku zostało coś ukryte. Petter nie wiedział, co to jest i dlaczego zostało ukryte. Nie wiedział także, dlaczego właśnie tam. Jego pierwsza wyprawa na wyspę potwierdziła tezę o istnieniu "skarbu". Podczas spotkań organista z pisarzem zdecydowali, że tę teorię trzeba opisać - i tak powstała ta książka. Jasny, logiczny wykład, autokontrola przy wysnuwaniu wniosków, chłodne rozumowanie w oparciu o fakty - atrybuty pracy naukowej - są w stanie przekonać Czytelnika, tak jak przekonały Erlenda Loego. Jest to jednocześnie fascynująca łamigłówka intelektualna dla jednych i pełna tajemniczych zwrotów, nieledwie przygodowa powieść dla drugich. Dla wyjątkowo zaś opornych wyzwaniem będzie znalezienie błędu (jeśli taki jest) w toku rozumowania. Niezależnie od oczekiwań tak książka jest jak szachy - uczy, bawi i wciąga.