Przeżyłam. Pamiętnik więźniarki obozu Auschwitz

Zofia Stępień-Bator podczas pobytu w obozie doświadczyła piekła na ziemi. Z tego też powodu, przez wiele lat po wyzwoleniu, próbowała ten okres swojego życia wymazać z pamięci. Wieczny lęk, nocne koszmary, brak siły do życia to wszystko spowodowane było traumatycznymi przeżyciami, których doświadczyła będąc więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W Brzezince jej własne imię i nazwisko zostało zastąpione numerem obozowym, odzierając ją z resztek godności. Na przekór marzeniom o wolności i powrocie do normalnego życia, nie potrafiła zapomnieć tego czego doświadczyła w obozie.
W roku 1970 roku spisała swoje wstrząsające wspomnienia w formie pamiętnika, mierząc się z demonami wojennej traumy. "Wróciła" do tamtych miejsc, widziała twarze współtowarzyszy oraz oprawców, "była" ponownie w obozie Auschwitz-Birkenau. Dzięki prozatorskiej relacji jaką jest pamiętnik, obraz zdarzeń jest tak żywy i autentyczny a zarazem niezwykły w swojej formie, gdyż zło, będącą częścią obozowego życia, staje się tylko tłem dla niezwykłych w tych okolicznościach pokładów ludzkiego dobra. Charakter tego dzieła najlepiej oddają słowa samej autorki:
Zapomniałam wiele faktów, wiele twarzy, numery bloków, kolejność nawet tego co zostało w pamięci, ale pamiętam ludzi, którzy w jakiś sposób pomogli mi przetrwać, którzy swoją postawą moralną uczyli mnie wierzyć w człowieka.
Tak wiele spotyka się w życiu wspaniałych postaci, o których nikt nie wie, którym nikt nie daje medali i odznaczeń, którzy cichutko schodzą z tego świata
Większość z tych, którym zawdzięczam moje przetrwanie, już nie żyje. Nie zdążyłam im nawet wyrazić mojej wdzięczności i miłości. Spróbuję wywołać ich cienie..
W nurcie literatury obozowej, tę książkę o Auschwitz wyróżnia jeszcze jedno. Zofia Stępień - Bator posiadała talent artystyczny i dzięki portretowaniu współwięźniarek, jej los obozowy mógł być nieznacznie lżejszy. Ta niemal filmowa historia, zobrazowana jest reprodukcjami rysunków autorki, które czytelnik znajdzie na końcu książki. Oryginały tych dzieł znajdują się w zbiorach Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau.
Zgodnie z wolą autorki, memuar ukazuje się dopiero po jej śmierci.