Pedagogika społeczna Genaza, tradycja, nowoczesność

"Tym razem Dobrzyńskie Towarzystwo Naukowe zrzeszone w Radzie Towarzystw Naukowych przy Polskiej Akademii Nauk i Wydawnictwo Verbum opublikowało podręcznik akademicki prof. Wojciecha K. Sroczyńskiego, do niedawna profesora Szkoły Wyższej Pawła Włodkowica w Płocku. Podtytuł pracy wiele wyjaśnia. Praca oparta na solidnej podstawie bibliograficznej, została wydana z kolorowymi ilustracjami, na papierze prepint, okładka touch (miękka w dotyku). Zwraca uwagę treść książki: opisowa, wyłożona językiem potoczystym, można rzec: przyjemna i koncyliacyjna zarazem. Po dość obszernym wstępie Autor podjął swoje rozważania w następujących częściach składowych publikacji: 1) Problem prekursorów pedagogiki społecznej; 2) Helena Radlińska (1879-1954)- twórczyni polskiej pedagogiki społecznej; 3) Pedagogika społeczna w latach 1945-1989. Kontekst polityczny i główni przedstawiciele; 4) Pedagogika społeczna jako nauka; 5) Co dalej z pedagogiką społecznej? Możliwe kierunki badań; 6) Zamiast zakończenia. Dylematy współczesnej pedagogiki społecznej. Książka może wzbudzić zainteresowanie studentów kierunków pedagogicznych wszystkich uczelni." (prof. dr hab. Mirosław Krajewski).   Nora o Autorze: Wojciech Sroczyński ukończył pedagogikę w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. W tejże Uczelni się doktoryzował, a habilitację uzyskał w Uniwersytecie Warmińsko- Mazurskim. Pracował jako profesor  nadzwyczajny w wielu uczelniach, między innymi w Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach, skąd przeszedł na emeryturę, a do 2022 roku w Szkole Wyższej Pawła Włodkowica w Płocku. Jest autorem licznych publikacji z zakresu pedagogiki społecznej, jak na przykład: "Pedagogika środowiskowa. Kategoria środowiska w teorii polskiej pedagogiki społecznej" (2006);  "Wybrane zagadnienia pedagogiki społecznej. Funkcja środowiskowa i socjalna" (2011; 2013); "Rodzina w świetle wybranych kwestii społecznych (na przykładzie badań rodziny siedleckiej)"- red. naukowy (2015); "Szkice do pedagogiki środowiskowej" (2017); "Czas wolny i niepełnosprawność" (2017)- wsp. z Leszkiem Plochem. Książka "Pedagogika społeczna. Geneza, tradycja, przyszłość" (2024) jest podsumowaniem analiz, jakie Autor prowadził w zakresie pedagogiki społecznej, a układ książki odpowiada programowi edukacji studentów z tej dyscypliny akademickiej. Głównym problemem nurtującym Autora jest obecna kondycja pedagogiki społecznej i jej miejsce wśród nauk pedagogicznych w sytuacji wyłonienia się z niej licznych szczegółowych specjalności. Czy pedagogika społeczna jest potrzebna, a jeśli tak, to jaka miałaby być jej problematyka badawcza?