Historia wieczności

„Dla nas problemem jest czas – problemem bolesnym i stawiającym wymagania, być może najżywotniejszym w metafizyce; wieczność to gra lub znużona nadzieja”. Ten cytat ze słynnego eseju Borgesa „Historia wieczności” (1935) zapowiada tematy dwóch innych szkiców – „Doktryna cykli” (1934) i „Kolisty czas” (1943) – w których autor przekonuje, że idea wiecznego powrotu i czasu kolistego mają w istocie wymiar inwencji fantastycznych. Zbiór zawiera także trzy eseje literackie: fascynujące studia nad metaforą („Kenningi”, 1933; „Metafora”, 1952) oraz zadziwiającą historię przekładów „Księgi tysiąca i jednej nocy” („Tłumacze «Tysiąca i jednej nocy»”, 1935). Tomik zamykają opowiadanie udające recenzję („Zbliżając się do Al-Mutasima”, 1935) i dowcipna rozprawka o strategiach wyszydzania („Sztuka zniewagi”, 1933).

Jorge Luis Borges
(1899–1986), pisarz argentyński. Jego opowiadania, eseje i poezje to wędrówka po labiryntach bibliotek i przedmieściach Buenos Aires; erudycyjne gry i twory wyobraźni; fikcje metafizyczne i pojedynki gauczów; historia wieczności i historia nikczemności; ironiczne dociekania i lęk wobec upływającego czasu; szkice o doktrynach idealistycznych i sonety o niespełnionej miłości.