Chcemy całego życia.
Antologia polskich tekstów feministycznych z lat 1870-1939

Są przynajmniej cztery powody, by tę książkę () uznać za godną polecenia, a nawet za lekturę obowiązkową.
Powód pierwszy, to wiedza o naszej historii, o historii kobiet, a właściwie herstorii. Trzeba ją znać, choć to terra incognita. Powód drugi, to nasza tożsamość, trudno ją budować bez wiedzy o korzeniach, o praprababkach, których aktywność ukształtowała naszą dzisiejszą pozycję, nasze możliwości, postrzeganie świata. Powód trzeci jest optymistyczny: czytając te prace, możemy się radować, że emancypacja i postęp rzeczywiście zdarzają się w historii. Powód czwarty jest pesymistyczny: zmiany emancypacyjne i progresywne nigdy nie są trwałe, o czym mogłyśmy się przekonać niejednokrotnie. Emancypacja przeplata się z backlaschem zwanym z polska cofką. Po czasach oświeconych bywa następują czasy mroczne. Po mrocznych nie zawsze oświecone i postępowe. Tak w każdym razie niektórzy myślą dzisiaj.
Fragment wstępu prof. Magdaleny Środy
Antologia zawiera nieznane teksty słynnych pisarek Zofii Nałkowskiej, Elizy Orzeszkowej, Narcyzy Żmichowskiej oraz Ireny Krzywickiej a także rewolucyjne dzieła zapomnianych dziś autorek Felicji Nossig, Izy Moszczeńskiej, Marii Dulębianki. Temat, który łączy je wszystkie, to kształtowanie się idei emancypacji kobiet w kulturze polskiej.
Wszystkich praw! Całego życia! to hasło X Kongresu kobiet świętującego 100-lecie uzyskania praw wyborczych przez kobiety.