Instytucja namiestnika Królestwa Polskiego była tworem dosyć unikatowym w ustroju Cesarstwa Rosyjskiego, ponieważ występowała jedynie, i to dosyć krótko, na Kaukazie. Wielkie Księstwo Finlandzkie posiadało swojego generał-gubernatora, którą to instytucję ustanowiono w Królestwie dopiero po śmierci ostatniego namiestnika, gen. Teodora Berga. W Królestwie Polskim było pięciu namiestników: gen. Józef Zajączek, feldmarszałek Iwan Paskiewicz, ks. Michał Gorczakow, wielki książę Konstanty i gen. Teodor Berg, a także cztery osoby pełniące obowiązki namiestnika: dwa razy gen. Mikołaj Suchozanet, hr. Karol Lambert, gen. Aleksander Luders i gen. Teodor Berg. Jak dotąd, nie było monografii dot. tak podstawowej instytucji jak namiestnik. Nie jest to zbiór biografii poszczególnych namiestników, ale analiza modeli namiestnictwa obowiązujących w danym czasie w Królestwie.
Czy powołanie namiestnika Królestwa było konieczne, zważywszy, że królem polskim był panujący aktualnie cesarz rosyjski Konstytucja Królestwa wyraźnie mówiła w art. 5, że król na wypadek swojej nieobecności mianuje namiestnika, który powinien mieszkać w Królestwie. Można stwierdzić więc, że namiestnik był alter ego monarchy. Z polskiego punktu widzenia ważne było samo istnienie namiestnictwa, ponieważ świadczyło to o odrębności państwowej Królestwa.
Szczegóły
Tytuł: Namiestnik Królestwa Polskiego 1815-1874Podtytuł: Model prawny a praktyka ustrojowopolityczna
Autor: Lech Mażewski
Wydawnictwo: Von Borowiecky
ISBN: 9788360748763
Języki: polski
Rok wydania: 2015
Ilość stron: 216
Format: 16.3x23.5cm
Oprawa: Miękka
Waga: 0.35 kg
Recenzje
Informacje:
Klienci, którzy kupili oglądany produkt kupili także:
Szkice i obrazki
Warszawska Firma Wydawnicza
Ossendowski
Podróż przez życie
Podróż przez życie
Zysk i S-ka
Przed północą
Olesiejuk
Jak sanacja budowała socjalizm
3s Media
Wieloryby i ćmy
Dzienniki
Dzienniki
Literackie
Królestwo Polskie w okresie Iwana Paskiewicz (1832 - 1856)
Von Borowiecky
Zabij mnie tato
Videograf
Malczewski
Olesiejuk
Tylko we Lwowie
Olesiejuk